ظلمت احمدی روشن

احساس است. تنها یک احساس
احساس حذف شدن
احساس کنی که دیگر بهایی نداری، احساس کنی دارند رنگ های دنیا را برایت خاکستری می کنند
احساس کنی زندگی ات تا بحال یک تابلوی آبرنگ بوده، اما اکنون روی آن آب پاشیده باشند... رنگ ها درهم و برهم و در حال ریختن و پاک شدن
احساس کنی به هر وسیله ای دارند متوسل می شوند تا عزتت را، عصمتت را، شرفت را، قدرتت را... و امام زمانت را تقدیم دشمن کنی، تا فقط یک لقمه نان به دست بیاوری... از چه راهی؟ هدف وسیله را مگر توجیه نمی کند؟
احساس کنی دیروزت تیره و تاریک بود... و فردایت قرار است روشن باشد... احساس کنی آن همه فانوس که در بهشت زهرا روشن است، همه تیرگی می پاشند... احساس کنی پنج نورافکن هسته ای ات، ظلمات افکن اند...
و ژنِو، تنها راه است برای خدمت به خلق...
با خاموشی ظلمت افکنی شهید احمدی روشن، با کشتن تیرگی قیرگون شهید شهریاری... 
احساس کنی استادت، معلمت که توانست برای رفاه تو گامی بردارد را حذف کنند، از حذف او، تو نیز کم کم حذف شوی...
همه ی ما در حال حذف شدن هستیم...
و تنها نگاه می کنیم، چون اگر صدا از گلویمان در بیاید می شویم افراطی
می شویم بسیجی دهن گشاد
می شویم کسی که از حقوق بشر(یا به قول آن خواننده ی کافر هتاک، حقوق *ـشر) چیزی سر در نمی آورد.
می شویم خوارج... می شویم ابن ملجم ها...
او ظاهرا انتقاد پذیر است اما ما چیز دیگری دیدیم⁽¹⁾
پس اگر انتقاد کنی، افراط کرده ای و اگر رهبرت را مرگ بگویند، می شوند منادی حق
کاری که دولت دارد با ما می کند... حالی که ما داریم...
کلیپ نوسفر را ببینید... تقلیدی است همراه با جزییات از کلیپ تبلیغاتی رییس جمهور ایالات متحده در سال 2008.
حرف های کلیپ را گوش کنید...
احساس می کنم انگشت اشاره ی حرف های رییس جمهور، رو به ما یک علامت ضربدر می کشد... به همراه لبخند اش...
یعنی دارید حذف می شوید... خدانگهدار.

فقط یک احساس است. یک احساس

---------------------------------------------------------------
(1)کلیپ نوسفر به مناسبت 100 روزگی دولت بنفش