خیلی از موضوعات و حرفهایی که این روزها داغ اند و سرشان بحث جدل می شود را رهبر امت ایران اسلامی، بیش از 12-13 سال قبل، درباره اش حرفهایی زدن که بسیار جالب توجه و قابل تامله... مثلا درباره ی موسیقی متن زیر رو بخونید:
متاسفانه هدف موسیقی در شرق در حد تعالی خود موسیقی نبوده است.اینکه میگویم شرق منظورم ایران و کشورهای عربی است....در شرقی که راجع به آن گفتم متاسفانه موسیقی از چنین اعتبار و جایگاهی برخوردار نبوده است.موسیقی در اینجا عبارت از آهنگ ها و آلات و ادوات لهو بوده که فقها از آن به موسیقی لهوی حرام تعبیر کرده اند.فرض بفرمایید:فلان خلیفه شبی دچار بی خوابی میشده است.موسیقی دان ها همراه با کنیزکان مغنی، بایستی می آمدند تا اسباب طرب او را فراهم کنند.موسیقی دان، انواع و اقسام هنرهای خویش را نثار می کرد تا خلیفه از حالت افسردگی که لازمه خونریزی ها، قساوتها و خباثهای وی بود بیرون می آمد! این وضعیت موسیقی در در بارگاه خلفا و امرای عرب بود.عین همین قضیه در مورد سلاطین ایران هم صدق می کند که تعدادشان کم نیست و از جمله آن میتوان به دربار قاجار و پادشاهان آن سلسله اشاره کرد.توجه می کنید که موسیقی در خدمت چه جریانها و کسانی بوده است؟! اینکه می بینید در کلمات فقها موسیقی مقوله ای حرام و ممنوع و دست نزدنی و نزدیک نشدنی است، به همین خاطر است
به هر حال تاریخ موسیقی ایران در طول قرون متمادی چه قبل و چه بعد از اسلام را خوانده ام و از سیر و سرنوشت موسیقی عرب بخصوص بعد از اسلام مطلعم.آنچه بر اساس مطالعات خود می توانم بگویم این است که موسیقی در منطقه ما برای هدفهای متعالی به کار نرفته است و این به خلاف سیر موسیقی در اروپاست.درست است که در غرب، موسیقی رقص و لهو و سایر موسیقی های منحط وجود دارد، اما در همان نقطه از جهان از دیر باز موسیقی های آموزنده و معنا دار هم بوده است.موسیقی ای که برای گوش سپردن به آن، انسان عارف واقف خردمند، می تواند بلیت تهیه کند، در سالن اجرای کنسرت بنشیند و ساعتی از آن لذت ببرد
مرداد ماه سال هفتاد و پنج،بازدید از صدا و سیما و سخنرانی در جمع اهالی موسیقی
